Column Willem Brand: Leerzaam virus

We maken een zooitje van de wereld en worden daar nu voor teruggefloten. Of ziet u het anders? Dit virus geeft ons te denken. Over onszelf en over wat we met de wereld doen. Ook hoe we naar elkaar en naar gedrag en onze materiële welvaart kijken! Over de reisjes van tien dagen naar verre landen, het voedsel dat we dagelijks weggooien, de jaloezie en de onmacht die we op anderen projecteren. 

'The world is a place where you live for awhile, the world is a place where you live. Move slow and be good. Move slow and be good to the earth'. Dit liedje schreef ik veertig jaar geleden al. Toen ik las over de Club van Rome, over de uitputting van de aarde. 

Nou, langzaam en goed was aan ons niet besteed. We wilden steeds meer en steeds sneller en nu zitten we thuis met de handen in ons haar. Nu we niet meer onze interessante avonturen onder het genot van drank en door anderen gemaakte maaltijden kunnen vertellen, zijn we op onszelf teruggeworpen. Massaal gaan we de duinen en de bossen in, waar we normaal elke dag voorbijsnelden in onze benzine slurpende heilige koeien. 

Iedereen roept dat we duurzaam moeten zijn. Maar kijk eerst hoe duurzaam jezelf bent. Als consument wil je voor een dubbeltje op de eerste rang zitten, dat duurzame product van een kwartje laten we staan. Kijk naar de inrichting van je huis. Heb je voor iets moois gespaard waar je je hele leven lang iets aan hebt, waar je trots op bent? De vakman zijn we in onze haast voorbijgelopen. 

Liever bestellen we via internet Chinese spullen. Lekker goedkoop. Het maakt ons niet uit of mensen in het begin van de keten worden uitgeknepen of dat onze kleding door kinderhanden is gemaakt. Of dat de fabrieken daar redelijke milieuregels aan hun laars lappen. Als het maar goedkoop is. Dat geldt nog harder voor producenten die hun fabrieken hebben verplaatst! Vakmanschap vraagt tijd en aandacht. Maar dan heb je ook iets. De anders denkende ondernemer zal boven komen drijven. En u als consument?

Willem Brand