Een dag een officiële priklocatie

HAARLEM Het Haarlems Weekblad plaatst om de week een column van Stem in de Stad. Deze organisatie zet zich in voor Haarlemmers die het moeilijk hebben en kijkt om naar kwetsbare mensen die in nood zijn, naar mensen die niet altijd gehoord of gezien worden. Deze week is het woord aan Vilja Machgielsen, coördinator Ongedocumenteerden.

Ik liep nog een keer naar de voordeur. Al een half uur geleden had zich een kleine menigte voor de ingang van ons Aanloopcentrum verzameld. Ze zijn er veel eerder en met veel meer dan ik had durven dromen. Met een geruststellende glimlach kijk ik hoe ze binnen worden gelaten en kopjes koffie en thee aangeboden krijgen. De meeste knikken een beetje nerveus terug.

En dan komt de bus van de GGD met gierende banden de straat in rijden. Als in een komische filmscene komen er 7 .. 8 ..9 artsen en verpleegkundigen uitgesprongen. Verschillende koffertjes worden het pand binnengesleept en vakkundig opgesteld. En als ik de tray met injectienaalden tevoorschijn zie komen, maakt mijn hart een klein sprongetje. Want vandaag mogen wij heel even een officiële prik locatie zijn.

En niet zomaar een. Alle bij ons bekende mensen zonder verblijfsvergunning of zorgverzekering mogen, desgewenst anoniem, het Janssen vaccin komen halen. Mensen bij wie een normale griep al veel harder aankomt door hun stressvolle levensomstandigheden. Mensen die vaak geen recht hebben op medische hulp of een veilig onderdak om in quarantaine te kunnen. Deze mensen mogen we vandaag een bijzondere ondersteuning bieden. Want ons gaat het minder om de vraag of en hoeveel mensen er worden gevaccineerd. Maar vooral om het aanbieden van de mogelijkheid van vaccineren voor mensen die buiten het beeld en van de reguliere zorg vallen.

Wij vinden het belangrijk dat mensen die op papier in Nederland niet lijken te bestaan en personen die de weg naar officiële instanties (nog) niet aandurven ook de keus krijgen die wij allemaal mogen maken. Twintig minuten later loopt het als een geoliede machine. Vrijwilligers helpen bij het beantwoorden van de veiligheidsvragen, de arts doet een korte check, en na de prik mag je even uitblazen bij een medewerker van het Rode Kruis.

Trots toont een van mijn reguliere gasten zijn pleister. “Dank je.”, mompelt hij. En mijn eigen gezonde hartje maakt nogmaals een klein sprongetje.

Vilja Machgielsen, coördinator Ongedocumenteerden